Tendencja do podkreślania pozytywnych aspektów w kontekście neuroróżnorodności jest zrozumiała. Jest mechanizmem pomagającym przeciwdziałać narracji deficytów. Służy jako przeciwwaga dla wcześniejszych, wyłącznie negatywnych komunikatów i może pełnić ważną rolę w zmianie percepcji społecznej. Ale tylko dopóki sama nie staje się uproszczeniem i stereotypem. Nadmierna gloryfikacja i kreowanie nieosiągalnych standardów, są równie szkodliwe co język deficytów. A na pewno nie uwzględnia doświadczeń całej społeczności.
Niepełny obraz sytuacji
Twierdzenie, że naeuroAtypowść jest równoznaczna z posiadaniem supermocy, tworzy niepełny obraz tego, z czym jeszcze wiąże się bycie osobą neuroAtypową. To nie tylko supermoce, to cały zestaw cech, który potrafi równieżznacząco utrudnić życie w różnych obszarach. Co więcej, buduje to oczekiwania wobec tych osób, że będą w stanie wykonywać zadania w sposób nadzwyczajny, albo że będą miały jakiś niezwykły talent lub zdolność.
Akceptacja
A co jeśli osoba neuroAtypowa nie posiada tej czy innej „super mocy”? Jeśli oczekuje się od osoby neuroAtypowej, że będzie spełniała pewne standardy doskonałości? Może to prowadzić do presji i frustracji dla tych, którzy nie czują, że te standardy odzwierciedlają ich doświadczenia. Może też wskazywać na tylko powierzchowną akceptację, która nie jest oparta na prawdziwym zrozumieniu złożoności tego doświadczenia. To na czym nam zależy, to pełna akceptacja.
Potrzebujemy dążyć do pełniejszej i bardziej zrównoważonej narracji, która oddaje pełen obraz tego, co to znaczy być osobą neuroAtypową. Akceptacja i zrozumienie nie powinny być warunkowe, ale powinny opierać się na podstawowej ludzkiej empatii i uznawaniu wartości każdej osoby jako unikalnej i ważnej.
Napisz w komentarzu, lub na email: kontak@ponadschematami.org.
Możesz też skorzystać z listy „PYTANIA/INSPIRACJE”:
Jakie cechy, są najczęściej pomijane w dominującej narracji?
Jakie komunikaty chciałbyś_abyś, aby społeczeństwo rozumiało na temat doświadczeń osób neuroAtypowych?
Jakie zmiany chciałbyś_abyś zobaczyć w sposobie, w jaki społeczeństwo mówi i myśli o neuroAtypowości?